L'occitan a l'estrangièr

Aquí sèm a Bordèu, en 2005, a l’ocasion de l’ochen congrès tri-annadièr de l’Associacion internacionala  d’estudis occitans (AIEO). Creada en 1981, aquesta associacion que recampa de cercaires que trabalhan dins los divèrses camps dels estudis occitans (lengas medievala o modèrna, lingüistica, sociolingüistica, istòria, literatura…) es lo perlongament natural d’acampadas qu’an començat tre los ans 1950 entre universitaris del monde entièr, interessats per la matèria d’òc. Lo primièr congrès oficial de l’AIEO, en 1984 se debanèt a Southampton en Anglatèrra.

Lo principi dels congrèsses, organizats a cada 3 ans, es que se dabanan alternativament dins un país estrangièr e en país d’òc (Turin, Montpelhièr, Victoria-Gasteiz, Tolosa, Viena, Bordèu, Reggio Calabria e Messina, Besièrs, Aquisgran, Albi, Lhèida). Cadun d’aqueles grands congrèsses dona luòc a l’edicion de volumes d’actes que fan lo punt sus l’estat de la recèrca dins los divèrses domenis dels estudis d’òc.

L’existéncia de l’AIEO es un dels signes que l’occitan, ric de son istòria literària coma de sa civilizacion e de sa lenga, interèssa dempuèi longtemps ja – sufís de veire los trabalhs suls trobadors o las traduccions de Mistral – de delà de las frontièras de l’espaci occitan, non solament en França e en Euròpa mas tanben, coma nos o ven rapelar aqueste reportatge, suls autres continents. Al fial dels ans, l’associacion a atal aculhit de cercaires africans, americans, asiatics, e oceanians.



Sus environ 250 membres uèi, mai de la meitat son installats en defòra de França amb de contingents importants en Itàlia, en Espanha e en Alemanha o encara als Estats Units dont vint universitaris son aderents a l’AIEO. Georg Kremnitz, alara president de l’associacion, rapèla dins lo reportatge que l’interès per l’occitan es pas solament un exercici d’erudicion mas tanben un enjòc cultural dins un monde globalizat a travèrs lo qual s’agís de conservar e de far viure de culturas originalas que pòdon s’i integrar sens cap de problèma. Aquò, o venon encara illustrar los prepauses de Thomas Field, de l’universitat de Baltimore o de la cercaira de l’universitat de Nagoya, Naoko Sano, sociolingüista e autora d’un diccionari occitan-japonés.

Se la vitalitat de l’AIEO e dels estudis occitans a travèrs lo monde demòstra – se n’èra de besonh - tot l’interès que suscitan la lenga e la civilizacion d’òc, pausa çaquelà en la question de lor relativa marginalizacion en França.

Sus la preséncia de l’occitan a l’estrangièr, vejatz tanben aquestes documents Occitanica :