Sèrgi Bèc

Nascut en 1933, en país d’Ate, dins una familha de minotièrs, Sèrgi Bèc es d’en primièr poèta, autor d’un vintenat de recuèlhs. Son òbra poetica, que formigueja d’imatges surrealistas, exprimís l’amor per una femna unica, Anna/Anne, inspiratritz e destinatària de tota l’òbra, a l’exemple de la domna dels trobadors e de la Laure de Petrarca.

L’òbra ditz tanben l’amor per un país, la « valenga calavona » (la valada del Calavon) e la montanha de Luberon, al qual Bèc s’identifica totalament, coma ne testimònia tre son títol lo recuèlh de 1980, Siéu un païs / Je suis un pays.



Sos primièrs passes en poesia se faguèron en companhiá de dos de sos compatriòtas : Max Fayet e Pèire Pessamessa. Sèrgi Bèc passèt plan d’ora de la grafia mistralenca a la grafia classica, jos l’influéncia de Robèrt Lafont. Dins lo recuèlh de 1980, Siéu un païs, acompanhat d’un prefaci polemic, « Letro duberto is Oucitanisto », tornèt a la grafia mistralenca, dins lo desir d’èsser legit mai aisidament pels darrièrs locutors del provençal. Pus tard, causís de mesclar, dins los darrièrs recuèlhs pareguts, las doas grafias, dins una preocupacion d’apasiment entre tenents d’una meteissa causa. Aqueste desir d’èsser legit, comun a totes los poètas, mas mai dolorós per los qu’an causit una lenga minorizada que veson recular a cada jorn dins la practica sociala, explica segurament lo gost de Sèrgi Bèc per la declamacion de sos vèrses.



L’entreten amb lo jornalista Frederic Soulié permet al poèta de parlar de la plaça de son país natal dins sa poesia, mas tanben de son amor de la femna o de son orror de la mòrt, tant fòrta que son amor de la vida. Dins aquesta conversacion calorosa, lo país e la femna son presentats amb tendresa per Sèrgi Bèc coma los fondaments de son existéncia d’òme e de poèta. I evòca discretament la femna que foguèt l’amor de tota una vida e sa principala font d’inspiraxion. « La cançon de Fatmà » (extrach de Femna, mon amor / Femme, mon amour, ed. Letras d’òc, 2008) declamada sus un fons musical, es una mena de litania dedicada a una autra femna, martira de l’integrisme, coma la « Balada pèr Lilí Fong » evòca una combatenta del Vietnam victima de la folia murtrièra que li arranquèt son enfant. L’orror de la guèrra serà un dels motius poetics de Bèc que li calguèt endurar « los eveniments » d’Argeria, coma d’autres joves gens de sa generacion. Aquesta guèrra que voliá pas dire son nom li inspirèt lo recuèlh Memòria de la Carn / Mémoire de la chair. Tot parièr, en 1991, al moment de la primièra guèrra del Gòlf, publiquèt Sesoun de guerro / Sason de guèrra.