Rosina e Martina de Pèira

Al costat de Claudi Martí, l’autre grand nom del reviscòl musical occitan es una femna : Rosina de Pèira, de son nom vertadièr Rosine Saurine (« Pèira »  es una referéncia dirècta al masatge familial de Peyre). Cantaira ariegesa formada al dintre dels Balets occitans de Françoise Dague, s’impausa per son carisme e un timbre poderós. Dins lo linhatge de Françoise Dague, s’aplica a desclausonar çò que nomenam lo « folclòre » en desempolsant un patrimòni qu’esperava pas que de reviure al present. Contribuís alara en granda partida al reviscòl folk que pren son envolada dins los ans quatre-vint, e se fa quitament remarcar fins al Japon pel biais del grop de rock psyché Acid Mothers Temple.

En 1974 a Tolosa, monta amb son marit Michel Berthoumieux l’ostal de disques independent Revolum, que trantalharà pas fins a 1996 a mesclar experiéncias sinteticas e repertòris tradicionals del domeni occitan. De qué alarguir considerablament los publics e los apròches tot en anant cercar al pus prigond, al pus luenchenc, la quita esséncia de formas de cants e de danças ancianas. 



Perque, se los disques de Rosina de Pèira fan apèl, tre los ans 1970, als sabers los mai avantgardistas de lor epòca, se vòdan d’en primièr a sublimar en particular de cançons ancianas de transmission orala. N’atèsta aquesta vidèo, ont es question d’un autre costat de la plaça del sintetizador analogic al dintre de l’instrumentarium tradicional. Lo jornalista Frank Tenaille la nomenarà « L’Oum Kalsoum del cant d’òc ». Sa votz a marcat los esperits, e demòra uèi una de las mai bèlas pèiras pausadas sus l’edifici del reviscòl musical de l’ensemble dels païses d’Òc, e plan de delà.

A l’exemple d’Alan Stivell en Bretanha, Rosina de Pèira, que s’es formada al cant sul terren, es considerada coma l’instigatritz pionièra del movement folk ligat al domeni occitan. Recebrà lo prestigiós prèmi de l’Acadèmia Charles-Cros dos còps, en 1980 pel disc Cançons de Femnas (amb sa filha Martina) puèi en 1984 per Nadal Encara (amb sas filhas Martina e Clara, e Françoise Dague). L’estructura militanta Revolum editarà, per çò qu’es d’ela, mai d’un cinquantenat d’òpus.