Fançois Bayrou, en favor de las lengas regionalas

La preséncia de François Bayrou dins un reportatge sus l’occitan pòt susprene, dins la mesura que s’agís d’una personalitat politica d’envergadura nacionala  : es estat president del Conselh general dels Pirenèus Atlantics de 1992 a 2001, mas tanben deputat dels Pirenèus Atlantics de 1986 a 2012 abans d’èsser ministre de l’educacion nacionala  de 1993 a 1997, puèi cònsol màger de Pau. Pasmens a pro regularament manifestat, dins lo quadre de sas divèrsas foncions, un interès per la question de las lengas regionalas - en particular l’occitan, que fa partida de son eiretatge familial.

Es a son iniciativa qu’en 1996 es estada decidida pel Conselh General dels Pirenèus Atlantics la fondacion a Pau d’un Institut occitan qu’aviá al despart vocacion a foncionar a l’escala de l’ensemble occitan abans de s’especializar ulteriorament dins un trabalh d’animacion culturala dins la region Aquitània. En 1993, François Bayrou capita, non pas sens las dificultats evocadas dins lo reportatge, a donar qualques mejans a las rets associativas d’ensenhament de lenga regionala (Calandretas per l’occitan, Ikastolak pel basc, Diwan pel breton…). Vengut ministre de l’educacion nacionala , li devèm de mesuras que concernisson aquesta còp l’ensenhament de las lengas regionalas dins l’ensenhament public. Es en particular çò que ressortís de la circulara del 7 d’abril de 1995 qu’organiza un ensenhament bilingüe amb paritat orària dins lo primari, e que pòt èsser contunhat al collègi dins una disciplina non lingüistica (l’istòria-geografia lo mai sovent, a rason de tres oradas per setmana).



Se confirma aicí çò qu’apareis coma una constanta dins l’evolucion de la question de las lengas regionalas dins l’ensenhament, que siá privat o public : una politica que fonciona per bassacadas, jos l’impulsion de ministres interessats, de còps convençuts de l’importància de la question. D’aqueste punt de vista, las iniciativas de François Bayrou s’inscrivon dins la continuitat de certans de sos predecessors : Alain Savary en 1982, Lionel Jospin en 1989, abans que Jack Lang contunhe lo chantièr entamenat per sos davancièrs per çò que concernís l’ensenhament bilingüe. Remarcam al passatge que, lo mai sovent, es pas pels tèxtes legislatius qu’aquelas avançadas s’opèran, quitament se d’unes tèxtes generals a prepaus de l’ensenhament fan mencion de las lengas regionalas. Las avançadas concretas se fan essencialament per via de circularas o de mesuras pontualas. Lo tot, solide, se tròba alentit tre que lo titular del pòrtafuèlha de l’educacion nacionala càmbia, e se sent mens concernit per la question, quand es pas francament ostil.