Un estagi d'occitan a Civèrgas

Aqueste filme mòstra una de las nombrosas iniciativas de formacion per adultes jos forma d’estagi de terren organizadas dins las annadas d’aprèp-guèrra, e que Provença ne foguèt un dels terrens principals. Met en contrapunt, de manièra fòrça classica e sens dobte pro binari, lo darrièr abitant d’un vilatge de Leberon a meitat abandonat – n’es tanben lo cònsol – filmat dins sas ocupacions de païsan (transpòrt de pastura a la man), e un grop de monde jove, amb mantun gròs plan sus la cara d’una jove beutat provençala. Aqueste grop de joves ven del centre cultural de Cantabèla, prèp d’Aurenja, e seguís una formacion de lenga e civilizacion occitanas, en ligam amb lo mitan e son istòria.

Los estagis lingüistics e culturals qu’intègran la descobèrta del mitan èran particularament vivaces en Provença, desvolopats en particular a Marselha a partir de 1946 per Jòrgi Reboul, animator de l’associacion Lou Calen e de l’Aubèrja de joventut d’Alaug. Constituissián a l’encòp dels luòcs de formacion personala e de formacion pedagogica, perque èran seguits per de fòrça ensenhants. Un autre archiu, que parla de Joan Bodon, mòstra qu’aquel autor animava d’estagis equivalents en Roergue.



Lo grop de Civèrgas es menat per Pèire Pessemessa e Joseph Ferrandi. Lo primièr es un escrivan e infatigable militant, nascut en 1931 e defuntat en decembre de 2018. Foguèt l’amic e companhon d’aventuras occitanistas de Sèrgi Bèc, coma el demorava dins lo país d’Ate. Totes dos venguts del Felibritge, rejonhèron lo movement occitan tre lo mitan dels ans 1950. A la fin de sa vida, Pessemessa frequentava tant plan lo Felibritge coma lo movement occitan, e participava per exemple sistematicament als congrèsses de l’Associacion internacionala  d’estudis occitans. Èra tanben fòrça interessat a las amistats occitanocatalanas. De formacion germanista, aprèp qu’a ensenhat qualques annadas, en particular a l’escòla normala de Dinha, renoncièt a una carrièra d’ensenhant. e dobriguèt a Buòus, prèp de Civèrgas ont se situa l’estagi mostrat dins lo filme, una aubèrja, l’aubèrja dels Seguins, que servissiá tanben de luòc d’acampada amical de la joventut occitanista dels ans 1960-1970. Es pas una simpla anecdòta de dire qu’ajudèt la revista Òc pendent mantuna annada per una insercion sistematica de publicitats per son aubèrja, presentada tanben coma « Centre de Cultura Occitana Pèire Pessemessa ».