Pecot, Privat e Bardou, meses a l'onor pel Troubaour Art Ensemble

A l’ocasion d’una « trobada », setmana a l’entorn de la poesia organizada a la mediatèca del Grand Narbona, son presentats tres poètas occitans contemporanèus, Franc Bardou, Rotland Pecot e Jacme Privat, reünits per lor editor, Gérard Zuchetto de las edicions Tròba Vox. Grand especialista de la lirica dels trobadors, qu’interprèta e fa conéisser dempuèi mai de trenta ans en França e a l’estrangièr, Gérard Zuchetto s’esfòrça dins sas causidas editorialas a promòure una creacion poetica contemporanèa que se torna ligar amb las linhas de fòrça del grand sègle del gèni trobadoresc : una creacion de recèrca e d’invencion, lo rencontre de las formas e de las arts, la dobertura al monde.

Los tres poètas presentats illustran cadun a lor manièra aqueste art de la « tròba occitana d’uèi », del nom de la colleccion dins la quala son publicats.



Nascut a Tolosa en 1965, Franc Bardou escriu en occitan a la fin dels ans 1980 e collabòra regularament a las doas grandas revistas literàrias occitanas contemporanèas, Òc e Gai Saber. Bravament influenciat per l’òbra poetica e la pensada de Renat Nelli (1906-1982) al qual a consacrat sa tèsi de doctorat, considèra aprèp el que « la poesia envolopa çò que la filosofia desvolopa », autrament dich que çò poetic proven de las idèas cap als mots, e non pas lo contrari. « Obrar a la poesia occitana », ditz encara, « consistís metaforicament a forçar encara e encara mon pòble a existir, dins lo quite temps ont se tròba mai o mens tacitament somat de s’escafar per la mediocritat dominanta… »



Nascut en Provença rodanenca en 1949, Rotland Pecot publica en 1969 Avèm decidit d’aver rason, poèma-prospèctus d’un estudiant occitan qu’a participat al Mai de 68 de La Sorbonne. Son grand-òbra es Portulan, reconte de pròsa poetica de sos « Itineraris en Orient », lo libre de sa joinessa e en meteis temps matritz de l’escritura d’una vida. Es estat seguit d’autres recuèlhs poetics : Poèmas per tutejar (1978), Mastrabelè (1999), Laissarem degun (2008) atal coma de romans e de teatre bilingüe. L’òbra de Pecot es marcada pel viatge, l’art (lo pintre Vincent Van Gogh en particular) e lo resson de grandas voses poeticas coma Arthur Rimbaud, Frederic Mistral o Max Roqueta. L’obratge editat per Tròba Vox, Coma un aubràs estrifat per l’auristre / Leberon, es una errància, un sòmi de desverrolhar l’Istòria ; es lo cant d’un microcòsme, lo de la diversitat del monde, e de sa finitud.



Jacme Privat es nascut en Avairon en 1953. Sas primièras poesias en francés, dessenhadas e pintradas, remontan tanben a 1968. En 1970, passa a l’occitan a la seguida d’un rencontre amb Pecot. De 1971 a 1975 viu la periòde militant del movement de la jove esquèrra occitana Lucha Occitana. Escriu de cançons pels gropes Cardabèla e Ara. En 1982, expausa de pinturas a la Mòstra del Larzac aprèp son rencontre amb Félix Castan, animator d’aquesta manifestacion artistica e pilar de l’occitanisme contemporanèu. En 1983, Privat publica de poesias dins las revistas Òc e Jorn e rencontra lo grand poèta Bernat Mancièt que lo sosten, le buta a crear, en marge de l’edicion. Multiplica las preséncias coma plastician e coma poèta, de l’exposicion a l’happening. A partir de 1995, comença de fabricar una seria de libres d’artistas religats a la man (los faissets de la talhada). En 1996, publica son primièr recuèlh de poesia, Talhs, a Jorn. La descobèrta d’Etiòpia en l’an 2000 le confòrta dins l’exploracion de son concèpte de « l’aicí-mai » que desplega e espandís en mots, en fusta e en pintura.