Concèrt de Nadau a l'Olympia

Lo grop Nadau gaudís d’una longevitat e d’una notorietat inegaladas dins lo païsatge musical occitan : aquò fa d’el, plan de delà de sa basa bearnesa e gascona, lo quite simbòl de la musica occitana alprèp d’un fòrt larg public.

Nais en 1973 del rencontre a l’Escòla normala de Tarba de tres joves ensenhants : lo Comengés Michel Maffrand, ensenhant de matematicas lèu conegut coma Jan, e los joves institutors bearneses Jacques Roth aliàs Jaqueish, e Ninon Paloumet.

Pendent un vintenat d’anadas, dins la logica egalitària e polivalenta de las formacions dels ans 1960, lo nom del grop – Los de Nadau – se declina al plural. Lo trio que se forma, qu’aliga voses e doas guitarras secas, puèi un acordeon diatonic, s’inscriu dins lo corrent de la protest song, vengut dels Estats Units e adoptat per la Novèla cançon occitana (1965-1978), que vei dins la cançon una aisina politica en estat de fargar una identitat occitana e de generar una comunautat d’accion, fèrre de lança d'un cambiament politic. Los tres primièrs album del trio (1975, 1976, 1978) son atal coproduches per Per Noste, la seccion bearnesa de l’Institut d'estudis occitans (IEO), e lo labèl discografic Ventadorn.

Tot en refusant l’estatut professional, lo grop que coneis d’entrada un franc succès, es de totes los combats socials, agricòlas e lingüistics. Sosten obrièrs e estudiants grevistas, mèdias independents (lo Jornal Pays puèi Ràdio País), los tres ensenhants s’implican dins la creacion de la primièra escòla Calandreta, lo grop constituís tanben un pilar financièr de l’escòla puèi del movement.



Mentre que l’annada 1978 amòrsa lo declin de la novèla cançon occitana, L’Immortèla, lor tresen disc, consacra al contrari lor succès. La cançon eponima de l’album intègra immediatament lo repertòri festiu de la Gasconha pirenenca per s’impausar, plan de delà, coma un dels imnes occitans.

A la fin dels ans 1980, lo grop se fa mai grand e evolua cap al folk-rock associant d’ara enlà instruments tradicionals gascons e instruments amplificats. Aquesta muda, formalizada en 1991 amb l’album De cuu al vent, s’acompanha de l’evolucion del nom del grop declinat al singular per venir Nadau. La meteissa annada, Jaqueish se’n va, el qu’èra a l’origina de l’apòrt musical tradicional. Lo grop consèrva la vena folk-rock mas la figura de Jan ven centrala per d’ara enlà literalament incarnar Nadau.

Los ans 1990 e 2000 son rics de novèlas amiras dins la conquista dels publics. Un pas decisiu es passat tre 1993 amb l’organizacion de grands concèrts al Zénith de Pau (davant mantun milierats de personas) seguits de fòrça autras scènas d’aquesta envergadura. Cada granda produccion assòcia banda, dançaires, còrs polifonics, o l’Orquèstra de Pau-Païses de Bearn. Jogada davant de milierats d’espectators, es en otra declinada jos la forma de caissetas vidèos puèi de DVD.

D’un autre costat, lo grop autoprodutz en 2000 un concèrt a l’Olympia (tres autras edicions seguiràn). Mai qu’un concèrt sus la mitica scèna parisenca, aqueste eveniment constituís una granda fèsta que desplaça a París, en tren especial e en bus, Bearneses e Bigordans, mai largament Gascons, coma diferents publics occitans. Tot lo long del trajècte puèi en Gara d’Austerlitz, dins lo mètro, baloard de las Capucinas e dins l’Olympia, bandièras e polifonias desplegadas, l’eveniment constituís un extraordinari temps de comunion comunautària e d’afirmacion identitària. A l’exemple dels grands moments festius o de las finalas de campionat de basquèt o de rugbi, assòcia gropes d’amics o de cantaires, delegacions de vilatges e elegits. L’ensemble, fòrtament relaiat pels mèdias locals, desmultiplica la popularitat del grop, non pas dins la capitala o dins los mèdias nacionals especializats mas dins las tèrras d’eleccion del grop ont, d’entrada, la mesura dels concèrts tripla.