Los Fabulous Trobadors

De son experiéncia d'acompanhador musical alprèp de l’umorista Padena a las melodias extraterrèstras dels Riga-Raga ; d’una tèsi en etnomusicologia en passant pels carnavals estudiants e l’Institut d’estudis occitans ; dels Estats Units al Nordeste brasilièr, ont retròba amb Daniel Loddo l’emprencha dels trobadors ; aquò fa un briu que Claude Sicre bastís çò que desvolopa enfin dins los Fabulous Trobadors en companhiá del human beat box Ange B : una practica musicala gaire comuna mas evidenta, transportabla sus las plaças e dins los mercats, plena de crosilhetas intellectualas e envisatjada sens projècte de carrièra.



Los Fabulous Trobadors ? Lo pont entre lo rap, lo blues, las musicas popularas d’aicí e d’endacòm mai, dins un concèpte minimalista (dos pandeiros, doas voses) que borrolan las pistas e redutz a son minimum l’emprencha de l’estetisme.

Mas los Fabulous Trobadors, es abans tot Naut Bernat, un dels darrièrs quartièrs populars del centre-vila de Tolosa. « Se ès pas responsable de ta carrièra, de ton quartièr, pòdes pas pensar lo monde » precisa Claude Sicre. « Perdura en França aquesta idèa d’èsser prèst a agachar las tradicions las mai luenchencas geograficament amb una granda atencion, mas considerar que çò que se passe dins la Cruesa val pas res. » *

Retorn al començament dels ans 80. Una generacion de cantaires occitans, la del Larzac, de las grèvas minièras e de las luchas viticòlas, se desalena pauc a pauc. Benlèu mai en fasa amb las doas precedentas decennias… Lo fach es important, perque comprene los Fabulous Trobadors, es los situar, malgrat los desacòrds, dins la continuitat d’una comunautat de militants, de poètas e de pensaires que desira pas forçadament existir en tant que tala, mas desirosa de sortir la França de l’androna dins la quala s'enfurga : l’unitarisme. « Aquò es pas la nocion de critica o de resisténcia que m’interèssa dins l’occitanisme, puslèu la d’invencion. L’occitan, es mai un continent de bastir que de desvelar. » Mas los Fabulous Trobadors, es tanben Félix Castan, pensaire de la descentralizacion culturala, present en filigrana dins caduna de las aparicions del duo tolosenc. « Lo centralisme, tot lo monde n’es victima, los centralistas eles-meteisses. Se situa de delà de las populacions. Es un sistèma al qual tot lo monde a aderit, e qu’a depassat tot lo monde. França a inventat un modèl diferent de tot çò que se fa dins lo monde entièr, cal doncas l’envisatjar dins son especificitat. Rendre compte del centralisme francés, es desvelar son òrbament de cap a la pluralitat culturala. E tant qu’òm comprendrà pas l’especificitat del cas francés, doncas del cas occitan, òm se batrà contra de molins. »



Dins l’extrach presentat, extrach d’un retrach realizat en 1991, se vei en particular los Fabulous Trobadors jogar de pandeiro e improvisar amb un amic musician sus la Plaça de mas Tierceretas, en plen còr del quartièr Naut Bernat. Los seguissèm apuèi per las rotas de campanha, partits amb lor camion per anar jogar sul mercat d’un vilatge. I interprètan la cançon Cachou Lajaunie, omenatge als famoses pichons carrats de regalícia fabricats a Tolosa. Aquesta cançon de caractèr umoristic es presenta sul primièr disc del grop, Èra pas de faire, sortit en 1992 jol labèl del Massilia Sound System, grop del qual son fòrça pròches.

Atal, un pè dins la tenson, forma d’ajustas poeticas manlevada als trobadors, l’autre dins la musica de carrièra del Nordeste brasilièr, lo tresen dins la tradicion populara dels païses d’Òc, los Fabulous Trobadors son pauc a pauc venguts un grop culte, e an permés d’infusar fòrça iniciativas ciutadanas e d’entrepresas artisticas.


* : entrevista de Claude Sicre menada per Jordan Saïsset en 2016, pas publicada