Lo Medòc, Movement dels estudiants d'Occitània

Lo Movement dels estudiants d’occitan : aquò es çò que significa MEDÒC. S’agís d’una associacion, totalament informala al començament, e deliberadament festiva, d’estudiants del departament d’occitan de l’Universitat Paul-Valéry de Montpelhièr. Apuèi, lo concèpte a eissaimat e i a agut de MEDÒC a Tolosa, Bordèu, Pau.



Se lo MEDÒC de 1999 es lo reflècte dels desirs e visions d’una novèla generacion, de collectius d’estudiants occitans existissián ja de avant. Dins los ans 1970, un certan nombre de joves estudiants e estudiantas de Montpelhièr se retrobavan ja dins lo cercle dels estudiants d’occitan, e i aprenián las règlas del militantisme, e quitament la participacion a d’emissions de la ràdio regionala, qu’existissiá encara dins lo servici public en aquelas annadas. Se poiriá quitament remontar fins als ans 1930, ont d’òmes coma Max Roqueta an fach lors primièras armas dins d’associacions d’aquesta mena, a Montpelhièr, ja, amb lo grop del Novèl Lengadòc, mas tanben a Tolosa amb los Estudiants ramondencs. La diferéncia residís benlèu dins lo rapòrt al politic dels actors de cada epòca. Es clar que fòrça estudiants dels ans 1970 escapavan pas a la fòrça d’atraccion dels partits occitanistas presents sus la scèna regionala a la meteissa epòca, e se trobava que certans lidèrs èran justament ensenhants d’occitan a l’universitat.

De fach, se per fòrça la composicion de tals gropes evolua amb los percorses universitaris de cadun, ne resulta pas que los « ancians » pèrdon tot contacte amb l’occitanisme, un còp passats los examèns terminals. Se prenèm coma exemple los estudiants identificables dins lo reportatge, e que seguissèm lor itinerari ulterior, sèm suspreses de constatar que fòrça d’eles son encara uèi ligats d’un biais o d’un autre a d’accions per l’occitan. Cantaires, coma Joanda o los membres del futur grop Mauresca ; jornalistas, salariats d’institucions publicas o d’associacions culturalas per d’autres.



Es aquí la granda novetat dels ans 1990-2000 per rapòrt a las experiéncias precedentas : es d’ara enlà possible de trobar un desembocat professional amb la competéncia lingüistica e culturala occitana, e per certans emplecs tanh a venir un vertadièr atot professional. Los estudis d’occitan menan pas pus solament als sols mestièrs de l’ensenhament, mas a d’emplecs nombroses dins las collectivitats e organismes publics d’ara enlà cargats de preservar, valorizar e promòure l’occitan, dins d’associacions que se son professionalizadas dins lors accions culturalas o territorialas, dins d’estructuras per la creacion e la difusion musicala e teatrala que se son multiplicadas, dins los mèdias regionals, etc. A aquel títol, los MEDÒC e lors membres joioses son plan l’indici d’una mutacion del camp de l’occitanisme en general.