Mediatèca

Per una creacion musicala e dançada que lo fial conductor n’es la dissidéncia, los poètas Franc Bardou, Jacques Privat e Rotland Pecot intervenon a la Mediatèca del Grand Narbona. Gérard Zuchetto, musician-cercaire, los compara a d'autras figuras màgers de la literatura occitana. Franc Bardou desira menar un public pas assabentat a descobrir de poesias e d’autors gaire coneguts. Rotland Pecot evòca l'escritura poetica.

Cent ans aprèp sa desaparicion, l’òbra de Mistral demòra de descobrir, a travèrs, en particular, d’una partida de sa correspondéncia conservada al CIRDÒC. Aurelian Bertrand, archivista, descriu un archiu retrobat. Ives Roqueta dona sa vision del poèta. Benjamin Assié, director del CIRDÒC e comissari de l’exposicion Mistral e Euròpa, evòca sa renommada.

Lo poèta occitan  Sèrgi Bèc posa tota son inspiracion dins Luberon, sa region natala. Fòrta de son identitat geografica, sa poesia es tanben lo reflècte de la vida dels òmes, amb las tematicas recurrentas que son la mòrt e l'amor.

Tèrra dels trobadors completa l'antologia Istòria e antologia de la literatura occitana e presenta los poètas de l’amor cortés dels sègles XII e XIII. Son autor Gérard Zuchetto recontextualiza aquel corrent literari que s’espandissiá del sud de França fins a las corts d’Itàlia, en passant per Catalonha. L’escrivan Robèrt Lafont met en abans l'ambicion totalisanta d'aquela antologia.

Entrevistat per la jornalista Laure Adler, dins la Maison de la Poésie a Paris, Bernat Mancièt evòca lo fuòc qu’alimenta son òbra. Pel poèta, certanas lengas son propícias a aquesta cremadura. Descriu son parlar, lo « gascon negue », en li associant gost e perfum.

Doas passions coabitan per çò de l'escrivan Robert Lafont : l'escritura en occitan e la recèrca dins de domenis tant variats coma son en particular la literatura, l’istòria literària, la lingüistica , l’istòria, la vida politica... Felip Gardy, escrivan e universitari, evòca la continuitat de la produccion literària de l'òme de letras. Es lo creator de tot un univèrs literari, aquò’s rare dins lo mitan occitan. L’autor a participat a la fondacion de l’Institut d’Estudis Occitans dins un contèxte de luchas socialas. Robèrt Lafont testimònia de sa presa de consciéncia tardièra de çò qu’apèla lo « colonialisme interior ». Danièla Julien, qu’a consacrat una tèsi a l'òbra romanesca de Robèrt Lafont, ne fa un retrach. Dempuèi sa retirada, l’escrivan parteja sa vida entre lo Sud de França, e l'Itàlia. Per Felip Gardy, l'òbra de Lafont incarna la diversitat dins una granda unitat.

A l'ocasion d'una exposicion intitulada Panorama de la literatura occitana, l'escrivan e universitari Felip Gardy presenta las especificitats del roman occitan. Segon el, la multiplicitat dels tèmas abordats e los diferents registres emplegats ne fan una literatura « al marge » mas que tròba una resonància amb la creacion literària d’autres païses, en particular d'America del Sud. Atal, la  literatura occitana es reconeguda e estudiada a l’estrangièr. Puèi Peter Ricketts, especialista dels trobadors evòca l'apòrt de l'informatica a l'estudi de tèxtes medievals.

Convidat per Miquèla Bramerie, l’escrivan e cercaire Joan-Ives Casanova presenta lo collòqui 1968-1988 : vint ans de literatura occitana, e los eveniments que li son associats. Aqueles rencontres a coma tòca de far veire la riquesa de la produccion literària occitana e d’establir un quadre de recèrca a l’entorn d’aquesta creacion. D’especialistas estrangièrs aportaràn un agach exterior gràcias a de rencontres amb los autors, e d'una exposicion realizada per l'escrivan Rotland Pecot. A aquò s’apond la publicacion d’un numèro especial de la revista Impressions du sud sus vint ans de literatura occitana.

Max Roqueta es un escrivan occitan, autor de poesia, de pròsa e de teatre. Sus d’imatges del vilatge natal de l’autor, Argelièrs, lo jornalista evòca son percors literari : Sa vocacion, subrevenguda dins lo mitan dels ans 1920 mentre que lo mitan occitan es a rompre amb lo felibritge, e l'influéncia de son amic poèta catalan, Josep Sebastià Pons. L’òbra màger de l’escrivan occitan demòra Verd paradís, en mantun volum. Max Roqueta explica l’origina del títol e de son òbra e sa significacion ambivalenta : un «verd paradís », qu’a de còps d’accents de cruseltat. Evòca puèi son mestièr de mètge de campanha que li a permés de s’immergir dins la lenga d’òc.

Rencontre amb l’escrivan Ives Roqueta, al Pont de Camarés, en Roergue. Evòca l’influéncia d’aquesta region, brèç de son istòria familiala e de son enfància, sus son trabalh literari. Es l'escrivan Robèrt Lafont, que foguèt son professor de francés al collègi de Seta, que le confortèt dins son rapòrt a la lenga occitana. Lo poèta recita lo poèma Fuòc Jove sus d’imatges de païsatges de Roergue. Conta puèi cossí s’es confrontat a l’escritura en occitan.

En cò seu, Marcèla Delpastre evòca amb umor qualques unes dels tèmas abordats dins son òbra literària : las legendas de son vilatge natal, Germont, los personatges mitics, la vida dels sants... Descriu puèi son trabalh de collectatge de contes e de constitucion d'un bestiari poetic. Aprèp aver evocat la duretat de son trabalh d'elevaira de bovins, presenta un de sos recuèlhs de poesias.

L'escrivan Joan Bodon descriu la situacion de la lenga occitana. Comença per declamar un de sos poèmas, Sus la Montanha. Puèi, evòca l’estagi d'occitan qu'a animat e que s’adreçava a un public fòrça variat. L'escrivan testimònia apuèi de l'utilizacion inconscienta de l'occitan per de locutors franceses. Aquò se tradutz tant al nivèl del vocabulari coma de la sintaxi. Joan Bodon dona, d’un autre costat, de precisions sus la zòna geografica de Roergue. Puèi, presenta lo contengut de l’estagi de lenga.

Sus las muralhas d'Aigas Mòrtas, lo poèta e escrivan Robèrt Lafont e lo cantaire e musician Gui Broglia explican lor projècte comun : d’adaptacions en cançon e en lenga d'òc de poèmas de Robèrt Lafont. Robèrt Lafont foguèt lo professor de Gui Broglia. Gui Broglia interprèta apuèi en s'acompanhant a la guitarra lo poèma Aquí.